آخرین امید...

سلام 

دیروز زنگ زدم به امیرحسین نه برای اینکه برگردم چون به باباش بی احترامی کرده بودم مامان گفت زنگ بزن در مورد هیچی هم حرف نزن فقط و فقط بابت حرفایی به باباش زدی عذر بخواه منم زنگ زدم گفتم ببخشید من اون حرفا رو تو حالت عادی نزدم عصبی بود حین حرف زدنم مدام گریه میکردم گفت تو هرچی گفتی حقت بود نیاز به عذر خواهی نیست ازت خواهش میکنم گریه نکن گفتم باشه یه دفعه خودش زد زیر گریه صدای گریه هاش گریه هایی که تو دو سال ندیدم از پشت گوشی میومد و قلبمو آتیش میزد  بعد گریه گفت شیرین منو ببخش میدونم چه منو ببخشی و چه نبخشی من هرگز خوشبخت نمیشم ولی بازم میخوام که ببخشیم گفتم باشه میبخشمت گفت بابام کوتاه نمیومد من مجبور بودم بین تو و خانوادم یکیو انتخاب کنم و من اونا رو انتخاب کردم شیرین من مقصرم من بی عرضه ام من مرد نیستم میدونی خدا خیلی دوست داره که نذاشت به من برسی از ته دل بهترینا رو واست میخوام گفتم اگه میخوای واسه من دعا کنی دعا کن که من بمیرم گفت خدا نکنه هیچوقت اینو نگو تو باید درس بخونی و پیشرفت کنی هنوز همون خانوم مهندس خودمی که آرزو موفقیتشو داشتم شیرین تو خیلی خوبی من خیلی چیزا ازت یاد گرفتم بعدم همینجور که بلند بلند گریه میکرد گفت خیلی دوست دارم خیلی خیلی بعدم خداحافظی کردیم بازم دیوونه شدم هنوز سجادم وسط بود سجده کردم گفتم خدایا چرا چرا ولی بازم شکر کردم مغزم کار نمیکرد گفتم خدا کنه دیوونه نشم لباس پوشیدم زنگ زدم به آژانس بعدم زنگ زدم به مامان آدرس مطب بابای امیرحسین رو گرفتم رفتم بسته بود منم رفتم خونه مادربزرگ به مامان گفتم چیا گفتیم بهم گفت فدات بشم آروم باش باید بپذیری که دیگه نیست که امیرحسین نیست گفتم نه مامان من نمیتونم بپذیرم من ضعیفم مامان خیلی ضعیف، توو همه رویا ها و آرزوهام امیرحسین هست اگه نباشه من دیگه هیچ رویا و آرزویی ندارم مپدعا کن بمیرم آرامش پیدا کنم گفت خدا نکنه تو نباشی من به امید کی زندگی کنم؟بعدم گفت بیا بیرون از اتاق مادربزرگت نفهممه گریه کردی هرچند از چشای پف کردت معلومه اومدم بیرون گفتم مامان یه قرص خواب بهم میدی میفهمیدم مثل شب قبل نمیتونم بخوابم گفت حالا بیا یه چای بخور خوردم داشتم دیوونه میشدم واسه همین مامان قرص خواب واسم آوردو خوردم امیرحسینم پی.ام داد گفت شیرین باید بپذیری که ما از هم جدا شدیم واسه منم سخته ولی باید دوتامون قبول کنیم بعد خواب رفتم نمیدونم ساعت چند بود که بیدار شدم اما همه خواب بودن مثل شب قبل کلی جون کندم ولی خواب نمیرفتم تا مامان بیدار شد گفتم مامان من باز خواب نمیرم گفت عجیبه این قرص که خیلی قویه نیم ساعتی همین جوری بیدار بودم ولی خداروشکر باز خوابم برد دیگه بیدار شدم مادربزرگ داشت آماده میشد که با خاله مرضیه اینا بره بگرده خاله به مامان گفت توهم بیا مامان به من گفت تو برو(آخه جای یه نفرمون میشد) گفتم نه مامان جون تو برو گفت آخه تو تنهایی گفتم اشکال نداره تو برو مامانم رفت منم رو تخت دراز کشیده بودم و سقف رو نگاه میکردم خیلی ناراحت بودم یه غم بزرگ رو دلم سنگینی میکرد اما آروم بودم مثل دیروز نمیزد به سرم گفتم خدایا کمکم کن راستش من هیچوقت وقت دعا نمیگفتم خدایا هر تو بخوای همون بشه همیشه میگفتم خدایا مصلحت رو تو خواسته ی من قرار بده واسه اولین بار تو عمرم همه چیو به خدا سپردم ازش خواستم بهم صبر بده، فاطی بهم پی.ام دا گفت میای بریم امامزاده؟گفتم آره حاضر شدم اونم اومد دنبالم تا نشستم تو ماشینش اشکام ریخت اونم اصرار میکرد که گریه نکنم رفتیم زیارت کردم و نماز حاجت خوندم،

تو راه برگشت به فاطی گفتم میخوام برم با باباش حرف بزنم گفت آره برو گفتم کار درستیه؟گفت شیرین شما دیگه جدا شدین چیزی واسه از دست دادن نداری فوقش بی فایدست ازین بدتر که نمیشه گفتم باشه فردا میرم محل کارش منتظر میمونم تا کارش تموم بشه بیرون که اومد باهاش حرف میزنم،

دیگه رسیدیم خونه مادربزرگ بازم دیوونه شدم نه مثل دیروز ولی آروم بودن صبحم نداشتم نمازمو خوندم نماز حاجتم خوندم.

دوستای گلم این آخرین شانسمه دعا کنید همه چی درست بشه دعا کنید فردا بیام و پست بزارم بگم بهم رسیدیم خدایا یعنی میشه؟ میشه دیگه به امیرم برسم؟میشه از خوشحال همه رو خبر کنم؟خدا کمکم کن دوستان بازم التماس دعا